از امیدواری‌ های درون‌ سازمانی تا جلب اعتماد عمومی

هرچند نگارنده معتقد است؛ پشت درهای بسته به روی تعامل با صنعت خودرو جهان، نمی‌توان به معنای واقعی خودروساز شد، اما درهرحال و برخلاف خروجی خودروسازان داخلی در تحریم‌های قبلی که محدود به وانت پراید و آریسان و نسخه پایه دنا و چینی‌سازی قطعات برخی خودروها تحت عنوان داخلی‌سازی بود، خروجی صنعت خودرو در این دوره از تحریم‌ها توسعه قابل اتکای ساخت داخل و خودروهایی مانند شاهین و تارا بوده است که محصولات دیگری همچون آریا و ری‌را نیز از پی آن عرضه خواهد شد و مهم‌تر این‌که پروژه‌های مربوط به طراحی، ساخت و تولید نسخه برقی این محصولات نیز در حال اجراست.

فعالان صنعت خودرو به‌ویژه دو خودروساز بزرگ داخلی در نمایشگاه‌های تابستانی خودرو (از شیراز تا تهران و مشهد) بر آن بودند تا بگویند؛ مسیر تغییر در خودروسازی کشور را یافته و به شکلی جدی قدم به آن گذاشته‌اند. آن‌ها معتقدند در سال‌های آینده دیگر خودروهای داخلی دستمایه طنز و کنایه مردم نخواهند بود.

به گزارش «اخبار خودرو»، عضو ارشد شورای سردبیری «دنیای خودرو» در این‌باره نوشت:

برنامه‌هایی همچون حذف موتورهای پرمصرف و ارتقای موتورهای کم‌مصرف و ساخت موتورها و گیربکس‌های جدید، فرمان برقی، افزایش استانداردها و… نیز موجب امیدواری به صنعت خودرو داخلی است، هرچند این امیدواری‌ها با توجه به شرایط روز صنعت و اقتصاد کشور و بازارها به‌ویژه بازار خودرو بیش‌تر جنبه درون‌سازمانی داشته و تا تبدیل‌شدن به یک باور عمومی و امید و اعتماد مردمی راه درازی در پیش دارد.

با این‌حال، اگر خودروسازان داخلی خواهان تغییر باور عمومی نسبت به این صنعت هستند، باید این اصل را نیز در نظر بگیرند که هرچقدر هم خریداران خودرو از مصائب و توفیقات صنعت خودرو بی‌خبر باشند، آن‌چه بیش از هرچیز مخل اعتماد و اعتقاد آن‌ها به قرارگیری این صنعت در مسیر پیشرفت است، باز شدن پای خریداران محصولات صفرکیلومتر به تعمیرگاه‌ها در کیلومترهای بسیار پایین پس از تحویل (زیر ۱۰هزار یا حتی هزارکیلومتر) و از آن بدتر در نخستین هفته پس از تحویل است!



منبع

از سوی دیگر، باید در نظر داشت؛ این تلاش‌ها عمدتا بر پایه توان فنی و مهندسی داخلی انجام شده است؛ زیرا به‌واسطه تحریم مستقیم صنعت خودرو اساسا امکان استفاده از دانش و توان فنی خارجی در چنین پروژه‌هایی وجود ندارد. به بیان دیگر، تحریم‌های مستقیم و غیرمستقیم صنعت خودرو عملا درهای تعامل مستقیم خودروسازان و قطعه‌سازان ایرانی را با خودروسازان و قطعه‌سازان جهانی روی این صنعت بست و علی‌القاعده در چنین شرایطی چند راهکار بیش‌تر پیش روی خودروسازان نیست که کارسازترین آن‌ها بومی‌سازی فناوری‌ها با بهره‌گیری از ظرفیت‌های قطعه‌سازان، دانشگاه‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان برای طراحی و ساخت خودرو و قطعات مورد نیاز آن است.

به‌راستی نیز اگر برخی برنامه‌های اعلام‌شده در حوزه طراحی و ساخت محصولات جدید برمبنای پلت‌فرم‌های اختصاصی و مشترک و تشریک مساعی خودروسازان در این زمینه به‌درستی اجرا شود، کم اتفاقی نیست! کاهش ارزبری سالانه خودروسازان بزرگ به‌واسطه برگزاری چهار میز داخلی‌سازی در سال‌های گذشته نیز دستاورد قابل اتکایی بوده و این ماهی هرچقدر هم دیر از آب گرفته شده باشد، تازه است!