مبانی نظری و پیشینه تحقیق بیش فعالی

اغلب نمی تواند به جزییات توجه دقیق کند یا در تکالف درسی، در محل کار، یا هنگام فعالیت های دیگر اشتباهات بی دقت می کند (مثلاً جزئیات را نادیده می گیرد یا از دست می دهد، کار بی دقت است). اغلب لوازم لازم برای تکالیف و فعالیت ها را گم می کند (مثل لوازم مدرسه، مدادهاف کتاب ها، ابزارها، کیف ها، کلیدها، دفترچه، عینک، تلفن های موبایل). اغلب در سازمان دادن به تکالیف و فعالیت ها مشکل دارد (مثلا به سختی می تواند تکالیف پشت سرهم را مدیریت کند؛ به سختی می تواند لوازم و متعلقات را منظم نگه دارد؛ کار، آشفته و نامنظم است؛ مدیریت زمان نامناسب دارد؛ نمی تواند موعدها را برآورده کند). علائم اختلال، دست کم باید در دو موقعیت (نظیر مدرسه، خانه و محیط کار) بروز یابد و در عملکرد اجتماعی و تحصیلی فرد اشکال ایجاد کند.

مبانی نظری بیش فعالی

برطبق چهارمین نشر راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا در سال ۱۹۹۴، اختلال کمبود توجه / بیش فعالی، مجموعه علایمی است با محدودیت میدان توجه که با سطح رشد فرد ناهماهنگ است و به ضعف تمرکز، رفتار ناگهانی و بیش فعالی منجر می شود. یکی از جنبه ها عمده و ضروری در هر پژوهش مطالعه منابع مربوط به موضوع مورد تحقیق است. این رفتار فقط نشانه ای از یک مجموعه مشکلات بنیادی نیست. این سه ویژگی مهم ADHDلازم نیست بـهطور هـمزمان یـا به میزان یکسانی نشان داده شود(توکلی زاده، ۱۳۸۷). ADHDتمایل دارند به اولین فـکری کـه وارد ذهـنشان میشود پاسخ دهند، آنها پیـامدهای رفـتارشان را بـه حد کافی در نظر نمیگیرند و برای به تعویق انداختن ارضای نیازهای خود با مبانی نظری و پیشینه تحقیق بیش فعالی مشکل روبهرو میشوند. به نظر میرسد کودکان مبتلا به ADHD در متوقف ساختن فعالیتهای خود در موقعیتهای موردنیاز ناتوانند. اغلب به نظر می رسد که وقتی مستقیماً با او صحبت می شود گوش نمی دهد (مثلا به نظر می رسد که ذهن جای دیگر است، حتی در غیاب هرگونه حواسپرتی واضح).

اغلب دستورالعمل ها را دنبال نمی کند و نمی تواند تکالیف درسی، کارهای عادی و روزمره، یا وظایف را در محل کارکامل کند (مثلاً تکالیف را شروع می کند، اما به سرعت تمرکز خود را از دست می دهد و به راحتی از موضوع منجرف می شود). تحقیقات پیشین نشان میدهد که بیش فعالی یک اختلال عصبی-روانی است که به طور عمده در کودکان و نوجوانان دیده میشود، اما ممکن است در بزرگسالان نیز ادامه یابد. شروع آن در اوایل کودکی، یعنی پیش از ۷ سالگی است و تقریباً همیشه قبل از ۵ سالگی و اغلب پیش از دو سالگی مشخص می شود. از آن زمان به بعد، مطالعات و تحقیقات بیشتری در زمینه بیش فعالی انجام شد.